چندی پیش مراسم پاسداشت از 20 سال فعالیت هنری بهناز جعفری در سالن چهارسو تهران برگزار شد. این در صورتی است که بهناز جعفری به قول خودش، خیلی جوان‌تر از کسانی به نظر می‌رسد که چنین مراسم‌هایی برایش بگیرند. اما او توانسته با سخت‌کوشی و تلاش به چنین سابقه درخشان و پروپیمانی دست یابد. در سال 93 بود که خبر مبتلا شد او به بیماری‌ام‌اس را شنیدیم. بیماری‌ای که قبل از او، بازیگرانی چون آتنه فقیه نصیری و بعد از آن حتی ترانه علیدوستی هم با آن دست‌وپنجه نرم کرده و می‌کنند. اما نکته جالب‌توجه اینجاست که خانم جعفری بعد از خبردار شدن از بیماری‌اش نه‌تنها باانگیزه و تلاش بیشتری به فعالیت خود ادامه داد و کمر بر نابودی بیماری بست بلکه هیچ‌گاه از انرژی‌اش کم نشد و چه‌بسا زنگی و هنر را با شور بیشتری ادامه داد. نقش‌آفرینی بهناز جعفری را در ده‌ها اثر سینمایی، نمایشی و تلویزیونی دیده و خاطرات زیادی از او و آثارش در ذهنمان داریم. شاید از به‌یادماندنی‌ترین آن‌ها بتوان به مجموعه «خاک سرخ» و یا فیلم‌های سینمایی چون «روسری آبی»، «غوغا» و ... اشاره کرد.
آغاز فعالیت هنری
بهناز جعفری 25 مرداد 1353 در تهران متولد شد. فوت‌وفن بازیگری را در مدرسه هنر و ادبیات کودک و نوجوان نزد اساتیدی چون گلاب آدینه، رؤیا تیموریان و سپاه منصوری آموخت. اولین بار هم در سال 1372 بود که با نمایش «سلطان مار» به کارگردانی گلاب آدینه به روی صحنه‌های تئاتر رفت. سال بعد هم با بازی در فیلم سینمایی «روسری آبی» ساخته رخشان بنی‌اعتماد به‌صورت جدی و حرفه‌ای وارد حرفه هنرپیشگی شد.
شهرت
جعفری بعد از آن در چند فیلم کوتاه و بلند دیگر حضور داشت. در سال 1375 هم با مجموعه «غبار نور» به تلویزیون آمد. اما نقطه عطف دوران هنری‌اش را می‌توان سال‌های 79-80 دانست. او با درخشش در سریال محبوب و دوست‌داشتنی «خاک آشنا» ابراهیم حاتمی‌کیا به چهره‌ای آشنا تبدیل شد. همان سال، «دوران سرکشی» ساخته کمال تبریزی را هم روی آنتن داشت و سرانجام پس از دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای بازی در فیلم سینمایی «خانه‌ای روی آب» به اوج شهرتِ خود رسید. بهناز جعفری فعالیتش در تلویزیون را با 6 سال غیبت در مجموعه «بیداری» از سر گرفت. بعد از آن‌هم هرچند گاه با یک سریال به روی آنتن آمده اما هیچ‌گاه در تلویزیون به‌اندازه سینما و تئاتر پرکار نبوده است. از دیگر مجموعه‌هایی که بهناز جعفری در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته می‌توان به «مختارنامه»، همه‌چیز آنجاست، «نفس» و ... اشاره کرد. وی توانست جایزه بهترین بازیگر زن از چهارمین جشنواره تلویزیونی جام جم را برای بازی متفاوتش در سریال «زیر پای مادر» از آن خود کند.
سینما
اما اگر بخواهیم آثار موفق بهناز جعفری در سینما و تئاتر را برشماریم نیاز به فهرست طول و طویلی خواهیم داشت که در بخش‌های دیگر پروفایل این بازیگر در منظوم می‌توانید به آن دست پیدا کنید. از این میان شاید بد نبیت به چندی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره کرد. جعفری تقریباً هرسال دو یا سه فیلم سینمایی بر روی پرده‌ها داشته است. او تجربه همکاری با بسیاری از کارگردانی مطرح و تراز اول کشور ازجمله فریدون جیرانی، داوود میرباقری، بهمن فرمان آرا، سعید سهیلی، کیانوش عیاری، علی عطشانی و ... را داشته است. از فعالیت‌های مؤخرتر او هم می‌توان به بازی در فیلم جنجالی «لانتوری» و فیلم‌های چون «خشم و هیاهو»، «هفت‌ماهگی» و «خانه دختر» نام برد. او همچنین برای نقش‌آفرینی در فیلم «تلفن همراه رئیس‌جمهور» موفق به دریافت دیپلم افتخار بهترین بازیگر زن سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر شد.
آدم بده
خیلی‌ها بهناز جعفری را به کاراکترهای عبوس و حتی شرور می‌شناسند. او بازی در نقش‌های مختلف را تجربه کرده اما تبحر خاصی در ایفای نقش‌های منفی دارد. خودش در مورد بازی در این‌گونه نقش‌ها می‌گوید: «من گوشه‌ای از وجودم دوتا سیم لخت دارم که بعضی وقت‌ها روی‌هم می‌افتد و اتصالی می‌کند، آن‌وقت شخصیتی سرتق دارم... شاید به خاطر میمیک صورت و... باشد که نقش‌های منفی یا شخصیت‌های مبارزه‌جو را به من پیشنهاد می‌دهند. خودم هم همیشه از نقش‌های خاص منفی لذت برده‌ام. چون جای کار دارد و به‌راحتی نمی‌توان از پس آن برآمد... فکر می‌کنم باید آن‌قدر یگانه و خاص نقش را بازی کنم که هرکس می‌بیند، بگوید فقط خود دیوانه‌اش می‌توانست این نقش را بازی کند.»
آرامش بر روی صحنه
و اما می‌رسیم به مدیا موردعلاقه خانم بازیگر یعنی تئاتر. همان‌طور که گفتیم او کارش را با تئاتر آغاز کرد و در سال‌های اخیر نیز در این عرصه بسیاری پرکار بوده است. تقریباً تمامی تئاتری‌های مطرح تجربه همکاری با خانم جفری را دارند. تقریباً نام تمامی کارگردانان بزرگ این عرصه در کارنامه بهناز جفری به چشم می‌آید. بزرگانی چون «بهرام بیضایی»، «داوود رشیدی»، «هما روستا»، «محمد رحمانیان»، «علیرضا نادری» و غیره و غیره.
وی در مورد تجربه شیرین حضور بر روی صحنه‌های نمایش این‌گونه می‌گوید: «انرژی‌ای که در تئاتر کسب می‌کنم با هیچ کار دیگری قابل قیاس نیست. من هم به همان تئوری تکراری اعتقاددارم که می‌گویند تئاتر راست و سینما دروغ محض است. من همیشه در تئاتر ریکاوری شدم و خودم را پیدا کردم...اگر می‌توانستم همیشه و تا آخر عمرم در تئاتر می‌ماندم. زیرا امنیت عجیب‌وغریبی در تئاتر احساس می‌کنم...»
بیماری ام‌اس
اسفندماه 1393 بود که بهناز جعفری متوجه ابتلایش به بیماری‌ام‌اس شد. برخوردش با این مسئله از همان ابتدا کاملاً عادی و جالب‌توجه بود. می‌گوید وقتی دکتر گفت ام‌اس داری خیلی عادی نگاهش کردم و گفتم: «عه؟» همین. بیماری تا همین حد توانست خانم بازیگر را دچار شوک کند. او بعد از آن بدون هیچ وقفه‌ای به زندگی خود به همان روال قبل بلکه با شور و انرژی بیشتری ادامه داد و در کنار آن درمان راهم آغاز کرد. خوشبختانه روند درمانی تاکنون بسیار موفق و مثمرثمر پیش رفته است. او تا جایی با بیماری‌اش انس گرفته که می‌گوید: «شعار نمی‌دهم اما اگر بگویند ام‌اس را از زندگی‌ات می‌گیریم و به قبل برگرد، شاید ناراحت شوم چون دوستش دارم. »
ازدواج نه
بهناز جعفری باگذشت تقریباً نیم‌قرن از زندگی همچنان مجرد مانده و ازدواج نکرده است. اهداف بلندبالای او در عرصه هنر بوده که مانع بروز این اتفاق شده است. خانم بازیگر در مورد ازدواج نکردنش گفته: «من ازدواج نکردم، چون اگر بخواهم زندگی مشترک داشته باشم باید بازیگری را بگذارم کنار و هرگز این کار رو نخواهم کرد، بنابراین هیچ‌وقت به ازدواج فکر نمی‌کنم.»
در حاشیه
در صورتی که خانم جعفری سال‌های بسیاری را به دور از جنجال و حواشی گذرانده بود، اتفاقاتی تا مدتی او را در صدر حواشی رسانه‌ای قرارداد. بهناز جعفری در حاشیه یکی از نشست‌های خبری برای خطاب کردن گزارشگری از لفظ «آقای خمار» استفاده کرد. این موضوع واکنش و انتقاد جمع زیادی از خبرنگاران و مخاطبین را در پی داشت. نکته جالب‌توجه این است که دفاع رامبد جان از خانم بازیگر و پیش آمدن نام صفر کشکولی به‌طور تحقیرآمیز در سخن‌های او نیز خود جنجال و ماجراهای بعدی را در پی داشت که به نقل آن در این متن نیازی نیست.
